نهاد پا در فرات، خواست لبی تر کند برای اهل حرم، آب میسر کند
داغ عطش بر لبش هر طرفش دشمنی باز در این مهلکه یاد برادر کند
تشنه لب داده جان بر لب دریای آب خجل از روی او گشته دل آفتاب
دست عباس چون جدا شد می در خیمه ها شد
علم افتاده و نیست علمدار حسین، یا حسین علم افتاده و نیست دگر یار حسین، یا حسین
یک طرف دست یک طرف مشک دل پر از خون دیده پر اشک
چو آمد از علقمه نوای ادرک اخا بگفت ای برادر زپا فتادم بیا
رسید چون این نوا به گوش اهل حرم ز آب بگذشته و به لب همه این نوا
علم افتاده و نیست علمدار حسین، یا حسین علم افتاده و نیست دگر یار حسین، یا حسین
یک طرف دست یک طرف مشک دل پر از خون دیده پر اشک
ساقی لب تشنگان گرچه زتن داده دست پرده ظلمت درید بند ستم را گسست
داده سرو داده جان در ره آزادگی بر دل حق باوران داغ غم او نشست
سرخی خون او پشت ستم بشکند عاقبت خانه ظلم زبن بر کند
کربلا شد شور م مرگ و نفرین بر ستمگر
ای ساربان آهسته ران آرام جان گم کرده ام
آخر شده ماه حسین من میزبان گم کرده ام
در میکده بودم ولی بیرون شدم چون غافلین
ای وای ازین بی حاصلی عمر جوان گم کرده ام
پایان رسد شام سیه آید حبیب من ز ره
اما خدا حالم ببین من مهربان گم کرده ام
ای وای ازین غوغای دل از دلبرم هستم خجل
وقت سفر ماندم به گل من کاروان گم کرده ام
نعمت فراوان دادی ام منت به سر بنهادی ام
اما ببین نامردی ام صاحب زمان گم کرده ام
من عبد کوی عشقم و من شاه را گم کرده ام
آقا تو را گم کرده ام مولا تو را گم کرده ام
بنوشتم این نامه چنین با خون دل ای مه جبین
اما ببین بخت مرا نامه رسان گم کرده ام
کربلا قبله دلهاست خدا میداند / دیدنش آرزوی ماست خدا میداند
دختران فرشتگانی هستند از آسمان
برای پر کردن قلب ما با عشق بی پایان
این روز بر دختران دیروز و مادران امروز مبارک . . .
درباره این سایت